Kelebek hastalığı olarak da bilinen lupus, hastanın sağlığını birçok yönden olumsuz etkiler. Nedeni kesin olarak bilinmediği için kesin bir tedavi yöntemi yoktur. Ancak hastanın erken teşhisi ile hastalık hayati hale gelmeden durdurulabilir. Eğer hastalık fark edilmemiş ve ileri bir düzeye ulaşmışsa müdahale imkanı yoktur ve hasta kurtarılamayabilir.
LUPUS HASTALIĞININ BELİRTİLERİ NELERDİR?
Genetik, çevresel faktörler ve hormonlar hastalığın oluşumunda büyük rol oynar. Gerginlik, ultraviyole ışınları, enfeksiyonlar ve bazı ilaçların hastalığı tetiklediği bilinmektedir. Kadınlık hormonlarından biri olan östrojen, hastalığın ortaya çıkışını arttırır, testosteronu düşürür, bu nedenle kadınlarda görülme sıklığı çok daha fazladır. Bağışıklık sistemimiz düzgün çalışamaz ve kendi hücrelerindeki sağlıklı yapıya zarar vererek lupus oluşturur. Yani lupusun bir tür bağışıklık hastalığı olduğunu söyleyebiliriz.
zayıflık
Ateş
Eklem ağrısı, sertlik ve eklem şişmesi
Burun köprüsünü ve yanakları kaplayan kelebek döküntüsü
Vücudun farklı bölgelerinde kızarıklık
Güneş ışığı ile artan cilt lezyonları
Soğuk hava nedeniyle parmakların beyaz veya mavi görünmesi
Nefes darlığı
göğüs ağrısı
Baş ağrısı
bilinç değişiklikleri
Bacaklarda veya vücutta ödem-şişlik
İdrarda kan veya protein
Böbrek yetmezliği
LUPUS HASTALIĞININ TEDAVİSİ NEDİR?
Tedavi, hastalığın ciddiyetine göre her hasta için farklı şekilde düzenlenir. Vücudun birçok organ ve dokusunda meydana gelen iltihaplar için antiinflamatuar ilaçlar kullanılmalıdır. Bu doğrultuda bağışıklık sistemini baskılamayı veya kontrol etmeyi amaçlayan kortikosteroidler, antiinflamatuar ilaçlar; Deri lezyonları için steroid kremler tedavi yollarının ortasındadır. Hastalığın neden olduğu ağrı, kansızlık, yüksek tansiyon gibi sağlık sorunları için mutlaka önemli ilaç tedavileri mevcuttur.
LUPUS HASTALIĞININ 2 AŞAMASI VAR!
Diskoid Lupus Eritematozus (DLE): Sadece cilt tabakası etkilenir. Hastanın cildindeki lezyonlar iz bırakabilir.
Sistemik Lupus Eritematozus (SLE): Deri dışında organlar da etkilenir. Tedavi edilmediği takdirde hastanın hayati organlarına zarar verebilir, kalıcı hasara ve hayati tehlike oluşturabilir.
